Op naar Goslar

Dag twee begon al heel goed, de wekker ging... oke, minpuntje dat je wekker af gaat op je vakantie toch? Dat ik wakker werd van de wekker en niet zoals gewoonlijk uit mezelf, wilde al heel wat zeggen. Werkelijk waar, ik lieg niet, dit waren tot nu toe de heerlijkste bedden ooit waar ik buitens huis op geslapen heb. Jullie snappen dat het opstaan ons best moeilijk was gemaakt. Beneden stond het ontbijt buffet al klaar en nadat wij ons vol gepropt hadden met lekkers gingen we op pad naar Goslar.
Voor degene die het stadje niet kennen, Goslar is een stadje uit de vroege middeleeuwen, wat tijdens de oorlog nog helemaal in takt is gebleven. Het kleine centrum bestaat uit bijna allemaal geplaveide huizen en hebben een rijke versiering helemaal in de sfeer van de streek en de tijd. Ik durf te wedden dat als je hier een huis koopt standaard de kleuren verf al in de schuur op je staan te wachten. Ik kan hier wel neer gaan zetten wat er allemaal te doen is in Goslar, maar klik op de link en je komt op de Wikipedia pagina van de plaats. Midden op het plein vind je een carillon die op enkele hele uren de arbeiders uit de huisjes liet komen. De plaatselijke bevolking zingt de liedjes uit volle borst mee, dat heeft dan wel wat...

    
Natuurlijk hebben we de plaatselijke buurtsuper bezocht om wat boodschappen te halen voor in het huisje en daarna konden wij op pad naar Zeese. Alles bij elkaar heb ik toch wel een aantal uren achter het stuur gezeten en tja, dan zullen de spiertjes wel lekker stijf worden. Jullie hadden opoe Tjade niet uit de auto willen zien stappen, of toch stiekem wel. Bij aankomst kregen we een grande tour door ons verblijf en ik moet zeggen dat wij het enorm hebben getroffen.  Uiteraard eerst alles uitgepakt, de koelkast gevuld en een heerlijke maaltijd op tafel weten te zetten. Ik ben echt niet zo wild van goulash, maar deze saus was verrekte lekker over de braadwursten, jawol! Toch heb ik een minpuntje weten te achterhalen van ons verblijf, de trap. Het is een trap waarbij je goed moet nadenken hoe je je voeten neer zet, anders flikker je gewoon met een pestgang naar beneden. Dirk had een manier gevonden om de trap af te komen, achterstevoren. Nou mooi niet voor mij, dan kan ik gelijk 112... of ehm... wat bel je hier als je een ambulance nodig hebt? Enfin, we gaan er maar vanuit dat ik voorzichtig blijf strompelen en dat ik bounche op mijn vetjes die hier en daar onder mijn huid geplakt zit. Al met al een leuke dag gehad en op naar dag drie, manlief jarig en een dagje slenteren door Berlijn, eindelijk!

Dirk en Sylvia